Hakan Özdemir

1994 ile 1995 yıllarından yani 486 işlemciler zamanından beri, sistem veri yolu hızı, hızlanan işlemciler karşısında sürekli geri kalmaya başlamıştı. O zamanlarda, Intel, işlemcilerini sadece 33-50 MHZ hızlarında üretebiliyordu. O günün şartlarına göre daha yukarı çıkılamadı, ama buna şöyle bir çözüm getirildi : Sistem veri yolu çarpanı. 486 DX2/50s ve 486 DX2/66S işlemcileri, Intel'in sistem veri yolu çarpanı sistemini uyguladığı ilk işlemcilerdi. 486 DX2/66s işlemcisinin sitem veri yolu hızı 33 MHz idi, ama 66 MHz hızda çalışabilmesi için 2.0X çarpanı uygulanmıştı. Bu yöntem kabul edilebilir bir yöntem gibi görünüyordu. Bir çok yönetici Intel 'in sistem veri yolu çarpanını uyguladığı 33 MHZ sistem veriyolu hızının (2.0X ile efektif olarak 66 MHz gibi performans gösteriyor) 33 MHz'lik bir işlemci kadar performanslı olmayacağında kanaatindeydi. Fakat zamanla bu kişiler yanıldı, ve 486 DX2/66 işlemcisi, 486 DX/33 işlemcisinde hızlı bir işlemci idi. Dolayısı ile, Intel ve diğer işlemci üreticilerinin sistem veri yolu çarpanı ile işlerine devam etmeleri sağlanmış oldu. Ama çarpan sayısı arttıkça performanstan tam verim sağlanamıyordu. 486 DX4/100 (gerçekte DX3/100 olacak: 33 MHz X 3.0x) gibi bir işlemcinin, sadece 100 MHz' de (çarpan sistemi uygulanmamış çalışan bir işlemciden yavaş olacağı sonunda Intel' de kabul etti. Sonuç olarak, işlemci hızları sürekli artarken, sistem veri yolu hızı aynı paralelde artış gösteremedi ve günümüz sistemlerindeki yavaş bellek, genel performansın düşmesine sebep oldu.

Bilgiler İçin Teşekkürler